STANDARDY WSTAWIENNIKÓW WSPÓLNOTY

1. Każdy chrześcijanin jest powołany do modlitwy wstawienniczej. Modlitwa wstawiennicza nie jest zarezerwowana dla wąskiej grupy, “uprzywilejowanych” osób. Każdy członek wspólnoty może pełnić posługę wstawienniczą przy założeniu spełnienia dalszych, szczegółowych warunków.

2. Wstawiennik powinien być “człowiekiem modlitwy”, a więc regularnie modlącym się indywidualnie do Boga, w miarę możliwości uczęszczającym na msze również w dni robocze, często adorującym Chrystusa w Sakramencie Eucharystii. Wstawiennik bezwzględnie musi być w stanie łaski uświęcającej, jeśli pragnie pełnić posługę.

3. Wstawiennik powinien być osobą zakorzenioną we wspólnocie, czyli przejść formację podstawową wspólnoty, być członkiem “małej grupy” i sprzymierzonym (dopuszcza się kandydatów).

4. Wstawiennik powinien regularnie i aktywnie uczestniczyć w życiu modlitewnym wspólnoty. Najlepiej, żeby wstawiennicy rekrutowali się spośród osób posługujących modlitwą uwielbienia podczas cotygodniowych spotkań wspólnoty.

5. Wstawiennik powinien cechować się postawą umniejszenia: “jestem grzesznikiem i nie mam prawa domagać się czegokolwiek od Ciebie“. Z tego wynika praktyka posługi (wg Dn 9): w. 2 – odpowiedź na Słowo, w. 3 – żarliwość, w. 4 – zaparcie się samego siebie, w. 5 – identyfikowanie się z potrzebami ludzi proszących o modlitwę, ww. 7, 9, 15 – podkreślanie zależności od Boga, w. 16-19 – oddanie Bogu chwały.

6. Wstawiennik z uwagi na dobro korzystających z posługi, własne i własnej rodziny powinien być zrównoważony psychicznie, stabilny emocjonalnie i wolny od obciążeń duchowych.

7. Wstawiennik powinien uznawać autorytet koordynatora diakonii i moderacji, którzy wspierają jego działania i delegują go do posługi we wspólnocie i na zewnątrz niej.

8. Wstawiennika obowiązuje bezwzględna tajemnica dotycząca spraw odnoszących się do osób proszących o posługę i jakichkolwiek treści przez nie wyjawianych, czy otrzymanych w słowie poznania lub proroctwa. Jakiekolwiek odstępstwo od tej zasady możliwe jest tylko w celu zapewnienia ochrony i pomocy osobie korzystającej z posługi (np. konsultacji z lekarzem, psychologiem, psychiatrą lub kapłanem).

9. Wstawiennikiem posługującym modlitwą osłonową lub wspólną o błogosławieństwo może być każdy członek wspólnoty spełniający warunki od 1 do 8.

10. Wstawiennik posługujący modlitwą o uzdrowienie lub modlitwą o uwolnienie powinien przejawiać pewną dojrzałość duchową, a więc odbyć rekolekcje uzdrowienia wewnętrznego oraz formacje specjalizujące dla danego rodzaju modlitwy (np. modlitwa o uzdrowienie zgodnie z nauczaniami o. Witko, uwalnianie w modelu Lozano). Najlepiej byłoby, gdyby wstawiennik osobiście poddawał się modlitwie wstawienniczej we własnych intencjach.

OKOLICZNOŚCI POSŁUGI WSTAWIENNICZEJ

1. Posługa wstawiennicza dotyczy różnych rzeczywistości:

– modlitwy za siebie nawzajem we wspólnocie,

– modlitwy na mszach, nabożeństwach i akcjach ewangelizacyjnych współorganizowanych przez wspólnotę, w których biorą udział osoby spoza wspólnoty,

– modlitwy dla innych osób lub wspólnot (zewnętrzne).

2. Modlitwa wstawiennicza jest modlitewnym zabieganiem o innych. Nie jest zarezerwowana dla wyróżnionej grupy osób uprzywilejowanych. Każdy wierzący chrześcijanin może i powinien ją prowadzić dla dobra bliźnich w jednej z dwóch form:

– indywidualnej – prowadzonej przez każdego wierzącego będącego w stanie łaski uświęcającej,

– wspólnotowej – prowadzonej w autorytecie wspólnoty rozumianej jako część Kościoła; wymaga ona delegowania zespołu wstawienniczego do posługi przez liderów wspólnoty lub koordynatora diakonii wstawienniczej.

3. Modlitwa wstawiennicza dotyczy różnych poziomów rzeczywistości duchowej i poruszane są na niej problemy różnej wagi, w związku z tym wyróżnia się następujące rodzaje modlitwy wstawienniczej:

– modlitwa o błogosławieństwo – jest odpowiedzią na konkretną prośbę dowolnej osoby ochrzczonej, jest towarzyszeniem osobie proszącej w jej osobistej modlitwie do Boga; wstawiennicy modlą się krótko razem z tą osobą i nie dociekają przyczyn jej problemu; w razie potrzeby kierują tę osobę na rozmowę poprzedzającą modlitwę o uzdrowienie lub uwolnienie,

– modlitwa o uzdrowienie – prowadzona przez zespół wstawienniczy w łączności ze wspólnotą za wiedzą liderów lub koordynatora diakonii wstawienniczej; wymaga od wstawienników uformowania; poprzedzona jest dogłębnym badaniem przyczyn i istoty choroby; może wymagać wielu spotkań z osobą omadlaną; osoba występująca z prośbą o uzdrowienie powinna wcześniej oddać swoje życie Jezusowi (odbyć chrzest w Duchu Świętym),

– modlitwa o uwolnienie – prowadzona przez zespół wstawienniczy w łączności ze wspólnotą za wiedzą liderów lub koordynatora diakonii wstawienniczej; wymaga od wstawienników dużego doświadczenia lub uformowania; w trudniejszych przypadkach wymaga obecności kapłana; poprzedzona jest dogłębnym badaniem przyczyn i istoty zniewolenia; zazwyczaj wymaga wielu spotkań z osobą omadlaną; osoba występująca z prośbą o uwolnienie musi koniecznie wcześniej oddać swoje życie Jezusowi (odbyć chrzest w Duchu Świętym).

4. Podczas modlitwy o uwolnienie lub uzdrowienie prowadzona jest równolegle modlitwa osłonowa. Polega ona na dziękczynieniu Bogu za osobę omadlaną, uwielbianiu w niej Pana Boga i oddawaniu tej osoby Bożej Opatrzności. Ten rodzaj modlitwy może i powinien być prowadzony przez każdego wierzącego w stanie łaski uświęcającej i mającego dobrą wolę do posługi wstawienniczej.

WNIOSKI PRAKTYCZNE

1. Modlitwy w czasie cotygodniowych spotkań wspólnoty: ze względu na ograniczony czas prowadzona jest krótka modlitwa wspólna (o błogosławieństwo). Każdy członek wspólnoty (niekoniecznie członek diakonii wstawienniczej) może uczestniczyć w takiej modlitwie.

2. Podczas wyjazdów wspólnoty, w razie potrzeby i możliwości czasowych prowadzone są rozmowy z osobami potrzebującymi w celu ustalenia, jakiego rodzaju posługa modlitewna jest im potrzebna. Posługa modlitewna prowadzona jest według potrzeb i zgodnie z wymaganiami poszczególnych rodzajów modlitwy wstawienniczej.

3. W czasie ewangelizacji, nabożeństw i mszy z modlitwą o uzdrowienie, w razie potrzeby tworzone są zespoły wstawiennicze przez osobę odpowiedzialną za pośrednictwem liderów wspólnot lub koordynatorów diakonii. Posługę pełnią wyłącznie osoby wyznaczone. Ze względu na ograniczony czas prowadzona jest krótka modlitwa wspólna (o błogosławieństwo). Każdy członek wspólnoty (niekoniecznie członek diakonii wstawienniczej) może uczestniczyć w takiej modlitwie. Przyjmuje się, że w każdym, tego rodzaju zespole wstawienniczym powinna być obecna przynajmniej jedna osoba uformowana.

4. Modlitwy prowadzone poza wspólnotą (zewnętrzne) regulowane są tymi samymi prawami, co modlitwy prowadzone na rzecz wspólnoty. Zazwyczaj do takich modlitw delegowane są zespoły wstawiennicze za wiedzą liderów wspólnoty lub koordynatora diakonii wstawienniczej.